เล่าที่มาผ้าตีนจกเมืองลอง การทอผ้าตีนจกเมืองลองนั้น ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีมาตั้งแต่เมื่อใด แต่สันนิษฐานว่าความรุ่งเรืองของเมืองลองมีมานานกว่า ๒๐๐ ปี จากหลักฐานภาพถ่ายเจ้านายฝ่ายหญิงของเมืองแพร่ในสมัยก่อน พ.ศ. ๒๔๔๕ พบว่า ผ้าซิ่นที่ใช้สวมใส่จะมีเชิงซิ่นเป็นตีนจก สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นซิ่นตีนจกที่ทอขึ้นโดยช่างทอผ้าชาวเมืองลอง นอกจากนี้หลักฐานการใช้ผ้าทอตีนจกเมืองลอง ในการแต่งกายของชาวเมืองลองยังปรากฏมานานนับร้อยปี หลักฐานนี้คือภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ วัดเวียงต้า ตำบลเวียงต้า อำเภอลอง ฝีมือช่างพื้นบ้านที่มีความงามไม่ด้อยไปกว่าภาพจิตรกรรมฝาผนังในวิหารที่วัด ภูมินทร์ จังหวัดน่าน จิตรกรรมเวียงต้า เป็นภาพวิถีชีวิตความเชื่อการแต่งกายของชาวบ้านเวียงต้า ซึ่งเป็นคนเมืองลองในยุคนั้น จากภาพจะเห็นผ้าถุงที่ผู้หญิงในภาพใช้สวมใส่เป็นซิ่นตีนจก การทอผ้าตีนจกมักจะทอเพื่อใช้เองภายในครอบครัว สำหรับนุ่งในโอกาสพิเศษต่าง ๆ หรือทอไว้ใช้ในงานพิธีเมื่อตนเองเสียชีวิต ซึ่งจะทอเป็นผ้าผืนใหญ่ไว้สำหรับคลุมศพของตนเอง นอกจากนี้มักทอไว้ใช้ในงานพิธีกรรมทางศาสนา และพิธีต่าง ๆ เช่น งานทำบุญ ฟ้อนรำ งานแต่งงาน หรือเทศกาลต่าง ๆ ซึ่งผ้าที่ทอขึ้นจะมีความประณีต มีสีสัน ลวดลายงดงามเป็นพิเศษ ผ้าบางผืนจะทอกันเป็นเวลาแรมปีด้วยใจรักและศรัทธา อาทิ การทอผ้าจกเป็นผ้าคลุมศีรษะนาค ทอจกเป็นย่ามพระ ผ้าห่อคัมภีร์ หรือทอจกเป็นผ้าเพื่อประดิษฐ์เป็นพวงมาลัยสำหรับใช้ประดับศาลา ประดับธรรมาสน์ในงานประเพณีเทศน์มหาชาติ เป็นต้น